Ik vond het wel weer tijd voor een nieuwe blog. Ik ben lekker op pad geweest en heb ook ontzettend kunnen genieten van alles om mij heen. Dus ik neem jullie graag even mee.
Op donderdag ochtend (25-05-2023) kom ik aan op de camping in de buurt bij Porto. Het stelt niet veel voor, maar dat is oké. Ik maak meteen even gebruik van de douche, lekker warm dus dat scheelt. Ik pak mijn tas voor de middag en vul die met een leesboek en wat tekenspullen. What else?! En met de stadsbus ben ik binnen een kwartiertje in hartje Porto!
Als ik richting de kathedraal loop spot ik een glas-in-lood museum. Daar moet ik toch even naar binnen! Super interessant om te zien hoe dit wordt gemaakt en hoe de kunst erop word gezet met speciale verf technieken. Tijdens het bezoek krijg ik ook een port om te drinken mee. En ik lieg niet als ik zeg dat dit de lekkerste port ooit is. Kan ook niet anders in Porto. Naast het museum ligt de kathedraal. Deze is echt zo bizar mooi, ik ben er helemaal van onder de indruk. Ik hoorde dat er 200 kilo bladgoud is gebruikt om dit beeld te realiseren. En ik kan jullie vertellen dat bladgoud niet veel weegt! Ik heb hier zeker de nodige tijd even gezeten en even tot rust kunnen komen. Zo mooi.
Ik heb nog een typische Nata gescoord in Porto, een heerlijk zoet pasteitje die je moet proberen als je in Porto komt. Daarna ben ik met een boek lekker rustig op een terras aan de rivier gaan zitten. Nadat ik nog wat mooie plekken langs ben gegaan zag ik dat de tentoonstelling ‘Living Vincent” momenteel in Porto speelde. Daar moest ik natuurlijk meteen heen. En in een woord “wauw’. Hier heb ik lekker twee uur rond gelopen en liggen dagdromen. Een grote ruimte vol met projectie van Vincents werk. Dit hebben ze zo ongelofelijk mooi in elkaar gezet.
Vervolgens rond 19:00 waag ik me naar het bekende restaurant naast de Sao Bento. Ook weer een prachtig monumentaal gebouw, wat beter bekend staat als het treinstation van Porto. Helaas is er geen plek in het restaurant en alle mensen in de rij worden teleurgesteld maar de ober ziet dat ik alleen ben en maakt rond 20:00 een plekje voor mij vrij. Dat alleen zijn heeft zo zijn voordelen haha. Ik laat me wat gerechtjes aanbevelen. Met een sangria erbij is het eten onwerkelijk lekker. Het word al snel laat en ik besluit de uber terug naar de camping te nemen.
De volgende dag kom ik even bij van de lange dag van gisteren. Ik lees mijn boek uit en kook wat lekkere dingetjes voor mezelf. En zo ga ik de volgende ochtend alweer verder naar een nieuwe stop. Deze is aan het strand een uurtje van Porto af. De rit word helaas al snel 1,5 uur als ik 3x verkeerd rij omdat ik aan het dromen ben over schilder ideeën en niet op de navigatie let. Hoort erbij zal ik maar zeggen. Ik maak met Lou een strandwandeling en ik schets wat in mijn tekenboek. Maar ik merk dat er een rugpijn op komt spelen. Daar heb ik de komende 2 dagen last van en lig helaas eventjes plat op bed. Met pijnstillers gaat het nog wel….
Ik reis op maandag (29-05-2023) door naar de volgende stop. Het gaat inmiddels ietjes beter met de rug maar nog steeds niet top. In Figueira da Foz wou ik even een rondje lopen maar aangezien het maandag was was alles gesloten. Wel kwam ik een Nederlandse man tegen. Hij vroeg me naar mijn project en vertelde zelf dat hij over paar maanden begint met zijn vrouw en twee kleine kinderen aan een voetreis. Door Morocco heen, de Sahara en helemaal door naar India. WoW. Ik doe het ze niet na hoor.
Rond de middag kom ik aan op een schattige camping beheerd door twee Nederlanders. Het bevindt zich in een bos en het was even lastig manoeuvreren. Maar het was het wel waard. Een super leuk campinkje met prachtige sanitaire voorzieningen. Ook hebben ze verschillende dieren en moestuintjes. Maar wat ik echt leuk vond was de “Honesty Farmers Market”. Een klein hutje waarin een paar producten lagen en een kistje. Er werd van je verwacht dat je gewoon het juiste bedrag achterliet voor de producten die je mee nam, en alles was lokaal of zelf verbouwd. Echt te schattig.
Ik besluit hier maar een nacht te blijven omdat ik een mooie olijven olie boerderij op het oog heb iets verder op. Het ontvangst daar was meteen zo vriendelijk. De man ziet dat ik Lou mee heb en laat mij gelijk wat kleine kittens zien, zo super lief. Ik mocht Pablo tussen de olijfbomen parkeren en daar gratis overnachten. S’avonds krijg ik een kistje met avond eten aan de deur gebracht. Typische Portugese gerechtjes. Echt bizar leuk was dit. Ik voelde me echt even heel gelukkig. En besefte me wat ik allemaal mee mocht maken. Een mooi gevoel. En het uitzicht tussen de olijfbomen was echt magistraal. Al met al een heerlijke rustige avond gehad.
In de ochtend krijg ik een vers warm broodje aan de deur van mijn bus geleverd. Weer zo leuk. Ik krijg ook nog een rondleiding door de fabriek en mag het verschil in olijfoliën proeven. Ik koop voordat ik ga nog een mooie fles olijfolie en bedankt deze vriendelijke mensen voor de mooie overnachting. Ze grappen nog dat ik een kitten mee mag nemen maar dat wijs ik vriendelijk af. Ze zijn nog te jong om de moeder te verlaten en ik denk niet dat mama dat zo leuk vind. Dus mam als je dit leest, ben je trots op me???
Nu ga ik verder naar een camping in de buurt om even een paar dagen te kunnen schilderen! De inspiratie van de afgelopen dagen moet er nu echt even uit. Tot later!