Mijn reis door Italië zet ik alleen voort. Ook wel lekker natuurlijk. Ik praat jullie graag bij over mijn reis door Emilia-Romagna en Tuscany.
Zoals jullie ondertussen wel weten vermijd ik het liefste de grote steden. Hier en daar een dagje erop uit vind ik wel tof maar ik word toch het gelukkigste in de natuur en op de boerderijtjes. Dat is dus ook precies wat ik nu gedaan heb.
Mijn eerste stop was een paarden manage waar campers mochten overnachten. Ik heb hier heerlijk gekookt en genoten van de natuur. Lou en ik hebben vol verwondering naar de mooie paardjes gekeken. En in de ochtend werd lou zelf verrast door een haan. Lou vond dit extreem spannend.
Voor mijn volgende stop had ik een iets wat luxere plek uitgekozen. Ik rij dan eindelijk de Toscane in en vind mijn plaats op een boerderij. De mensen van de boerderij bieden een diner aan bij de bus. Dit heb ik al een keer eerder gedaan in Portugal en dat was zo leuk dat ik het hier niet kon overslaan. Ik krijg een heus 3 gangen diner en wijn van eigen productie aangeboden. Alles zelf gemaakt. En het smaakte ook nog geweldig.
Vervolgens besluit ik om in de omgeving een rotsformatie te bezoeken. Samen met Lou ga ik een klein stukje hiken. Bij een restaurantje even een korte pauze en Lou maakt meteen nieuwe poezen vriendjes. De rotsformatie is echt prachtig om te zien. Bizar wat de natuur allemaal kan. Na een stevige wandeling (voor Lou) gaan we terug naar de bus.
Mijn slaapplek voor de nacht is midden in de natuur. Er zijn twee andere campers aanwezig en dat voelt toch iets veiliger. Midden in de natuur staan heeft altijd mijn voorkeur als het veilig kan. Ik neem een warme douche aan de achterkant van mijn bus. Geweldige optie. En maak me lekker wat te eten. Vanuit mijn bus kijk ik zo een prachtig landschap in.
Als ik de volgende dag verder rij kom ik een brug tegen. Ik moet toch even eerst uitstappen om een lokale boer te vragen of het veilig is om deze brug over te steken met mijn bus. Het zag er en klonk ook niet super stabiel. Lekker spannend… Maar het was de enige weg vanaf mijn plek richting de Monte Cimone. Een berg van 2165M hoogte.
Ik rij haarspeldbocht na haarspeldbocht steil naar boven. Naast me een kleine houten vangrail. Maar niks dat Pablo en mij stopt natuurlijk. Bijna boven neem ik een korte stop om te genieten van het uitzicht. Ik plaats Pablo op een parkeerplaats in het bos en besluit de “hike outfit” aan te trekken. Wat voor mij niet meer is dat sport leggings en sneakers… En begin zo met wat drinken en eten aan de klim naar Monte Cimone.
Een stevige klim voor mij. Ik loop eigenlijk nooit zulke hikes. Maar het was echt prachtig. Het eerste deel was een klim door het bos. En na een bepaald moment kom je boven de boomgrens van de berg. Daar begint het uitzicht al. Het is een behoorlijke steile klim omhoog. Als de top inzicht komt is er een soort uitgestrekt grasveld te zien met een klein meertje. Daar liepen 3 wilde paarden rond op dat moment. Machtig mooi om te zien.
Ik loop nog een stuk verder. Eenmaal bijna op de top maak ik wat mooie foto’s en geniet lekker van dit magistrale uitzicht. Een heuse beloning. Na bijna 5 uur lopen ben ik terug bij de bus. En geniet ik van een rustige avond met Loutje.
Ondertussen heb ik een paar dagen terug een berichtje gestuurd naar Antonello en Brad. Beide collega’s van pap maar vooral hele goeie vrienden. En we hebben gepland dat ik ze een avond zou bezoeken en dat we dat met z’n alle zouden eten. Dus ik zet voort richting Pisa!
Bij aankomst word ik meteen hartelijk ontvangen en verwend. Pasta, prosecco, zelf gemaakte koekjes. Het avond eten word bereid buiten in het vuur/ de steen oven. We hebben vooral mooie gesprekken en er word veel gelachen. Het voelt goed om even bij deze geweldige mensen te zijn. Ik geniet volop.
Ik ontmoet ook een Italiaanse kunstenaar. Een vriend van Brad. Hij nodigt mij uit de volgende dag bij hem thuis te komen paard rijden. Dit mocht ik als klein kind nooit in verband met mijn heupen. Bij mijn geboorte had ik een dislocatie van de heup. Dus dit vond ik super gaaf om toch een keer te doen. Prachtige beesten zijn het ook.
En dan na twee mooie dagen neem ik afscheid. Ik kom graag nog een keer terug hier bij deze prachtige mensen.
Wat nu? Ik rij richting Denemarken! Ja echt. De laatste 2,5/3 weken ga ik lekker de kou in. Ik ben nog nooit in Denemarken geweest en dit word ook gelijk het 14de land dat ik bezoek dit jaar. Zo bizar. Dus daar ga ik. Van 30 graden zon naar 12 graden regen! Maar dat mag de pret niet drukken in dit mooie land. Tot snel!
