Ik heb de laatste dagen veel mensen ontmoet. Leuke en interessante mensen maar ook minder leuke mensen. Vandaar dat ik jullie nu al even op de hoogte breng. Helaas niet zoveel foto’s als normaal maar ga er maar even rustig voor zitten en je zal begrijpen waarom. 😉
Maandag (22-05-2023) stap ik met goeie zin mijn bus in. Na de laatste dagen schilderen en rustig aan doen ga ik nu dan echt Portugal in. Ik vul mijn watertank bij en maak de voorruit schoon voor ik vertrek. Een uurtje rijden en ik parkeer Pablo op een parkeerplek recht tegenover het strand. Met een prachtig uitzicht over de zee besluit ik hier te blijven. Ik word al snel gecontroleerd door de GNR. De Portuguese politie. Ze vinden vooral mijn bus erg gaaf en controleren alleen even de kilo’s en of die goed op naam staat. Ze vragen me of ik het niet eng vind om alleen te reizen. Nee, dit vind ik oprecht niet. Ik kijk altijd goed uit waar ik ga staan en let altijd op in mijn omgeving. Ze vinden het wel spannend maar ook wel stoer. Ze zeggen dat ik gerust hier mag slapen.
Later in de avond komen er twee Nederlandse Belgen naast mij staan. Na een korte ‘hallo’ pak ik mijn boek en ga ik wat lezen op het strand. Ik geniet van de prachtige zonsondergang en als het bijna helemaal donker is ga ik naar binnen. ‘S ochtends als ik mijn ontbijtje maak staat mijn buurman plots naast me. Hij verteld mij dat hij schrijver is. Hij schrijft verhalen over zijn reizen, tijdens zijn reizen en heeft al 14 boeken gepubliceerd. Ik mocht zijn boeken lezen zolang ik hier stond en eventueel kopen. Ik was hier eerst een beetje sceptisch over eerlijk gezegd. Maar al snel vond ik dat, omdat het zo op mijn pad kwam, ik het absoluut een kans moest geven. Ik ben het strand opgegaan en ben in de warme zon begonnen aan een van zijn boeken. En raad eens? Aan het eind van de middag had ik eén boek al helemaal uit. Super grappige en serieuze verhalen over wat hij met zijn vrouw allemaal heeft mee gemaakt tijdens het reizen. En aangezien ik zelf ook reis vond ik dit toch heel leuk om te lezen!
De volgende dag laat ik hem weten dat ik graag nog twee andere boeken van hem wil. Hij signeerde ze en ik bedankte hem voor de boeken! Aan de andere kant naast me had ondertussen een Duits stel plaats genomen. Ik praat zelf niet goed Duits, sommige zullen zeggen totaal niet. Maar ik versta ze wel en ik kan me gelukkig ook verstaanbaar maken. Ze vertellen me over een leuke camping net onder Porto. Het stelt niet veel voor maar is wel ideaal als je Porto wilt bezoeken. Altijd handig deze tips.
Ik rij rustig naar mijn volgende bestemming. Wederom op een parkeerplaats gelegen aan het strand. Waar ik wederom spontaan weer naast Nederlandse Belgen sta. Ze vertellen me dat ze ook veel reizen in hun bus en hun inkomen halen uit DIY (Do It Yourself) workshops. Super interessant. Twee hele lieve mensen. Dan komen er opeens nog twee Nederlanders aan. Peter en Cora. Ze vinden mijn bus helemaal geweldig. Ze hebben zelf een YouTube kanaal, begonnen voor familie en vrienden om hun reis vast te leggen en willen mijn bus en mijn Painting Tour ook graag hierin verwerken. Nouja, super leuk toch?
Ik mijn bus schrijf ik even in mijn dagboek. Ik merk dat een paar plaatsen verder een DHL bus parkeert. Er zit een jonge jongen in. Niks aan de hand lijkt me. Ik pak mijn spullen en ga naar het strand. Later na zie ik op instagram dat ik een bericht verzoek heb. Het is van de jongen uit de DHL bus. Mijn social media is natuurlijk makkelijk te vinden vanwege de bestickering op mijn bus dus dit vond ik nog niet zo raar. Helaas nam dat gesprek al snel een rare wending. Ik kan helaas de woorden die hij gebruikte hier niet vermelden want dan zouden ze de blog denk ik verwijderen vanwege overmatig gebruik van sexuele termen. Dus dat. Ik besluit hem natuurlijk te negeren maar het word pas echt spannend als die zegt dat die terug komt en dingen wil ‘doen’ met wat andere vieze woorden in combinatie.
Ik besluit meteen Peter en Cora in te lichten en een andere Portugese man die op dat moment aanwezig is. Ze schrikken wel een beetje. De Portugese man verteld me dat het politie bureau dichtbij is in geval van nood en geeft mij zijn telefoon nummer mocht er iets gebeuren. Zo lief. Peter en Cora zien ook dat ik een beetje geschrokken ben en laten mij zo naast hun parkeren zodat, als er iets gebeurd, ze meteen kunnen helpen. Dat doet me echt heel goed. Helaas merk ik dat ik toch de hele avond naar buiten kijk of er iemand langs komt. Gelukkig val ik uiteindelijk wel rustig inslaap.
De volgende ochtend word ik om 8:00 gewekt. De GNR. Als ik in mijn pyjama uit de bus stap zie ik dat eén van de vier GNR’s een is die ik al eerder ontmoet heb. Hij moest meteen een beetje lachen. Het kwam er op neer dat we hier eigenlijk niet mochten staan. Ik keek hem aan en vroeg me af waarom het hier niet mocht en 20KM terug wel? Dit was blijkbaar een natuurgebied… De boete €200,-. Een van de GNR’s was een beetje, hoe noem je het? Zuur… de GNR die ik al ‘kende’ ging met hem praten en zei dat het hier nergens staat aangeven dat het niet mocht en dus ook onduidelijk is voor ons. Hij komt terug en verteld dat ik een een brief thuisgestuurd krijg als waarschuwing maar dat ze de boete niet doorzetten. PFOE.
Na wat kletsen met de GNR en wat lachen vraagt hij wederom of ik het echt niet eng vind alleen. En ik vertel hem het verhaal van gisteren. Hij schrok er ook wel een beetje van. Vertelde het zijn ‘zure’ nu wat minder zure collega en hij haalde zijn schouders op. “Ik kan er niks mee want volgens het rapport ben je pas om 7:00 aangekomen” zegt hij lachend. Daar moest ik ook wel een beetje om lachen. Ze zeiden wel dat ze het niet oké vonden en dat ik voorzichtig moest zijn.
Peter en Cora nodigen mij nog even uit voor een koffie. Graag zeg ik. Die heb ik wel even nodig. Cora zegt dat er s’nachts wel nog een auto gestopt is naast onze campers maar na 2 minuten ook weer vertrokken is. Gelukkig. We delen nog wat verhalen samen over het reizen en na deze bewogen 24 uur besluit ik in te pakken en richting de camping in Porto te gaan.
Nee, ik ben nu niet banger geworden. Ik heb goed gehandeld en ben blij dat er mensen zijn die me meteen wouden helpen. Dat doet me zo goed om te zien/ ervaren. En die rare stumperds zitten er helaas altijd tussen. En ja, ik heb een klacht ingediend bij DHL 😉
