Na even een rustige periode gehad te hebben in Italië is het tijd om weer verder te gaan met Lou en Pablo. Next stop: Slovenia!
Net over de grens van Italia naar Slovenië heb ik afgesproken met Roderick. We gaan samen wat mooie plaatsen bezoeken in Slovenië en Kroatië. We beginnen ons avontuur in Triglav National park. Hier kun je door een prachtige vallei heen lopen boven/ naast het water. De route gaat over een houten brug heen en is ongeveer één kilometer lang. Echt een dikke aanrader, want ‘o my’ wat was dit mooi!



De volgende stop in Slovenië zijn de Postonja caves. Een zeer toeristische plek maar dat was het zeker waard. Het word vaker beschreven als de koningin van de grotten en dat is zeker te zien. Deze grotten bestaan al meer dan 3 miljoen jaar en heeft een gangenstelsel van ongeveer 24 kilometer. De gangen hebben zich gevormd door de Pivka rivier in het 70 miljoen jaar oude kalksteen dat zich daar bevind. En er worden nog altijd nieuwe delen op natuurlijke wijze gemaakt in de grot. Een prachtig natuur verschijnsel. In deze grot bevind zich ook nog eens het enige postkantoor ter wereld. Geniaal! Het perfecte moment om een briefje te sturen natuurlijk.



Roderick en ik besluiten hierna Kroatië in te gaan. Na een extreem lange en kronkelige route in de bergen (super tof met de bus) gaan we richting het strand. Lou mag ook lekker mee, en daar genieten we even van het heldere water en lou van zijn plekje in de schaduw. S’avonds mogen we gratis gebruik maken van een truckstop bij een restaurant. Ideaal. Een grote stormt gaat over ons heen in de nacht, maar we komen er beide zonder schade vanaf.



De volgende dag rijden we naar Otok Krk. Een eiland in Kroatië waar je gewoon met de auto over een brug kunt komen. We bezoeken een klein stadje waar zich een “secret beach” bevindt. Zo secret is het niet echt want het strandje ligt helemaal vol… ;P Maar de ingang er naartoe is echt prachtig en het water is ongelofelijk helder. Hier hebben we de hele dag liggen snorkelen. Heerlijk.
We berekenen even snel waar de zon op komt en vanaf de “secret beach” zou je die perfect zien. Dus om 5 uur ging de wekker en hebben we een prachtige zonsopgang gezien. Heerlijk. Daarna we nog even terug het bedje in hoor… dat is me echt te vroeg…



Eenmaal terug op het vaste land krijgen we een grote storm. Hagelstenen met het formaat van golfballen komen naar beneden. Ik zie meteen dat de voorruit dit niet zonder schade overleeft. De volgende ochtend als ik naar buiten ga om te kijken zit er een giga ster en barst in de voorruit en verschillende deuken in de motorkap. Wonder boven wonder doen alle drie de zonnepanelen het nog. Helaas is het zaterdag en de Carglass gaat pas open op maandag. We besluiten ons het weekend op een goeie camping neer te zetten en even te relaxen tot we terecht kunnen.
Op maandag word ons verteld dat er meer dan 2000+ schademeldingen zijn door alle stormen en ze kunnen mij onmogelijk kunnen helpen met een nieuwe ruit. Wel laat de man zien dat ik prima door kan rijden met mijn schade, doormiddel van een prachtige demonstratie door een hamer op een ruit te slaan… Moest ik wel even om lachen. Dus het plan is nu om de ruit te vervangen bij een Carglass in Griekenland.


We besluiten vanwege de bizarre camping kosten in Kroatië Bosnië in te gaan. Totaal niet op de planning maar dat is juist wel leuk. Op onze eerste camping is de eigenaar meteen heel aardig voor ons, en als ontbijt krijgen we schnapps… Hij geeft ons allerlei tips over plekken die we kunnen bezoeken en ook voor mij als ik later alleen verder ga. Super lief. We mogen ook in zijn bootje over de rivier varen. Oh en, we zien een grote bever aan de rand van de rivier tegenover de camper. Bosnië begint nu al geweldig.



We bezoeken Una National park. Een prachtige plek met super mooie watervallen. Een genot om rond te lopen. Maar als we daarna de stad in gaan om wat te eten en te drinken krijg ik het lastig. In deze landen zijn zwerfhonden heel normaal. Maar mijn grote dierenvriend hart kan het niet aan. Ik jank bij elke hond die ik zie langs de weg. Dus als ik in de stad ben koop ik hondensnoepjes en eten voor de hondjes die ik tegenkom onderweg. Als het aan mij lag had ik de hele bus al volgeladen met deze hondjes, maar veel dragen hondsdolheid bij zich en het mee brengen van honden over de grens is nogal een heel traject. En ik denk dat Lou het ook niet zo tof zou vinden. Dus ik hou het bij snoepjes en eten voor ze.






Roderick en ik nemen na een goeie anderhalve week afscheid van elkaar. We hebben het super gezellig gehad en mooie dingen gezien. Maar ik ben ook weer blij dat ik lekker alleen verder kan hihi. Ik plaatst mezelf nu op een mooie camping in het noorden van Bosnië om even een week of langer te schilderen. Zo kan even alle inspiratie van afgelopen weken eruit. Heel erg benieuwd naar de creaties.


*Om de privacy te beschermen van de benoemde persoon is er gebruikt gemaakt van een nepnaam. Gelieve dit te respecteren.