Zo, mijn eerste blog.
Toen ik maandag vertrok naar mijn eerste bestemming wist ik niet zo goed wat me te wachten stond. Na een emotioneel afscheid thuis met mam, pap en Daan, was het eindelijk tijd om te gaan.
Mijn eerste stop was net onder Reims, op een super leuke champagne boerderij beheerd door Franck. Franck kan alleen Frans, maar met google translate zijn we toch een heel eind gekomen. Met 20.000 champagne flessen per jaar noemde hij zichzelf klein. Fantastisch om dit te zien. De eerste avond voelde ik me echt wel oké, onwennig en niet zo fantastisch geslapen maar ik voel me goed.
In Longpont heb ik Pablo de bus neer gezet en ben ik met Lou samen een rondje gaan wandelen. Een klein rustig dorpje met een prachtige abdij. ‘S avonds heb ik een van de flessen van Franck open gemaakt en in het zonnetje wat geschreven in mijn boek. Een lekkere rustige avond. Schilderen zit er nog even niet in hoor, ik wil eerst even wennen aan Pablo en onze avonturen!
De ochtend was ook lekker rustig. Theetje, deur open… oh nee … dat ging niet. :/ mijn zijdeur had mijn gordijntje mee genomen en ging nu niet meer open… oeps?! Het eerste wat ik dacht “waarom ik weer”. Ik belde het thuisfront maar even en liet me even herinneren dat ook dit wel weer goed komt.
Op naar de mercedes garage, waar ze wederom alleen Frans spraken. Maar ze hadden het probleem al snel door en hebben me kosteloos geholpen! Maar helaas, een rustige ochtend wandeling met de geocaches in Longpont zat er helaas niet in.
Vanuit de garage ben ik doorgereden naar Auvers-sur-Oise. Hier sta ik nu geparkeerd langs een rivier. Als ik de brug over ga kom ik bij het graf van Vincent van Gogh. Dit is n plaatsje waar hij ook rondgelopen heeft. En dat voelt toch bijzonder. Bij een bezoek aan het graf laat ik ook even een traantje. Dit is waar mijn grote held zijn rust hopelijk heeft gevonden samen met zijn broer Theo.
Later op de avond kook ik wat bij de rivier maar word ik al snel lastig gevallen door wat jongeren. Niet heel spannend, maar aangezien ze persoonlijke vragen begonnen te stellen en of ik alleen was, leek het me toch slimmer om ergens anders te gaan staan. En na een fijne nachtrust is het weer tijd om verder te gaan met het avontuur.
